مهمترین محصولات کشاورزی در منطقه اشنویه «توتون» بود. توتون اشنویه بسیار مرغوب و بذر آن از ترکیه وارد شده بود و در زمینهای کم آب نیز کشت می‌شد. افرادی که تجربه جمع‌آوری دانه‌های بذر توتون را داشتند آن را خشک و تا ماه دوم سال بعد نگهداری می‌کردند.
در اواخر اردیبهشت ماه در زمینهای کوچک، دو متر در دو متر که «دراو» نام داشت، بذرپاشی انجام می‌شد و روی آن را با شاخه‌های خشک گیاهان و یا جارو می‌پوشاندند و آبیاری آن با آب‌پاش انجام می‌گرفت. جوانه‌ها بصورت سه برگی در می‌آمدند . سپس توسط کشاورزان خریداری و جوانه‌ها به زمین اصلی منتقل می‌گردید.
بعد از سه ماه آبیاری و نگهداری که توتون‌ها حدود ۴۰ الی ۷۰ سانتی‌متر قد می‌کشیدند، برگهای آن چیده و پس از دسته‌بندی به صورت دسته‌های ۶ الی ۱۰ برگی آن را از سقف در سالنهای خاصی به نام «تالوار» آویزان می‌کردند تا خشک شوند. سپس برگهای توتون را بر روی هم انبار می‌کردند تا تجار روس با همکاری تجار تبریز، آنها را خریده و به روسیه می‌بردند.
علامه قاضی خضری در خاطرات خود نقل میکند: در سال ۱۳۱۴ کسی برای خرید توتون به اشنویه نیامد و مردم دچار مشکل شدند. من و حاجی حسین محمودزاده به تبریز رفتیم و از تاجر روس خواستیم تا برای خرید توتون به اشنویه بیاید.
خوشبختانه او قبول کرد و همراه ما به اشنویه امد و محصولات مردم را خرید. توتون اشنویه بسیار مرغوب و بذر آن از ترکیه وارد شده بود.
به محض تصویب قانون انحصار دخانیات، تمامی توتون‌ها می‌بایست تحویل دخانیات می‌شد.
اداره دخانیات اشنویه از اولین اداراتی است که در شهر اشنویه تاسیس شد. این اداره وظیفه داشت توتون‌های کشاورزان را خریداری و به شمال حمل کند تا به سیگار تبدیل شود.
این سیگار در بسته‌بندی ۲۰ نخ و به نام «سیگار اشنو ویژه» وارد بازار می‌شد.سیگارهایی با توتون اُشنویه تولید و به بازار آمد که تا سال‌های سال از بهترین و شناخته شده‌ترین سیگارهای کشور بود.
سیگار اُشنو در نزد دانشجویان روشنفکران و هنرمندان، سیگاری مردمی شناخته می‌شد و طرفداران بسیاری داشت.
مردمی بودن اشنو به سبب بهای ارزان آن بود. در سال‌هایی که سیگار آمریکایی وینستون 36 ریال فروخته می‌شد، اُشنو تنها 5 ریال قیمت داشت.
بسته‌های سیگار اشنو 20 نخی بودند و در انواع مختلف اشنو معمولی، اشنو نو، اشنو پارس و اشنو ویژه تولید می‌شد.
سیگار اشنو ویژه از آن جهت ویژه بود که دارای فیلتر بود.
بسته‌بندی کوچک و کاغذی سیگارهای اشنو یکی از ویژگی‌های آن بود. در دهه‌ی 30 خورشیدی از میان نمونه‌های فراوان سیگارهای داخلی، بیشترین فروش متعلق به اشنو ویژه‌ها بود. تقریبا نیمی از فروش سیگارهای کشور به اشنو و انواع آن بازمی‌گشت.
در دهه‌ی 40، این سیگار در بازار دخانیات ایران یکه‌تاز بود. اما با تولید سیگارهای خوش‌رنگ و لعاب دیگر ، سیگار اشنو از رده‌ی تولید کنار گذاشته شد.
